Ναι. Το Διακριτικό Δ πληρείται όταν έχουν γίνει ενέργειες ή υιοθετηθούν ρυθμίσεις επί σκοπό, ούτως ώστε να παρεμποδιστεί η αυτόματη ανταλλαγή πληροφορίων ή να βοηθήσει ούτως ώστε να καταστούν οι πραγματικοί δικαιούχοι μη αναγνωρίσιμοι

Εάν ο μέτοχος που δηλώνεται στις οικονομικές καταστάσεις ενεργεί ως εντολοδόχος μέτοχος/nominee shareholder, αλλά η ιδιότητα του αυτή είναι δηλωμένη ως τέτοια και επιπλέον η πληροφόρηση για την ταυτότητα των πραγματικών δικαιούχων δύναται να γίνει γνωστή εφόσον ζητηθεί ή μπορεί να ανακτηθεί με οποιοδήποτε άλλο νόμιμο τρόπο, τότε το Διακριτικό Δ δεν τίθεται σε εφαρμογή.
Εάν ο εντολοδόχος μέτοχος/nominee shareholder, παρουσιάζεται ως ο πραγματικός μέτοχος και δικαιούχος του εισοδήματος με σκοπό να αποπροσανατολίσει και να αποκρύψει την ταυτότητα του πραγματικού δικαιούχου επί σκοπό, τότε η ρύθμιση αυτή εμπίπτει στις πρόνοιες του Διακριτικού Δ και η ρύθμιση είναι δηλωτέα.

Σημειώνεται ότι οι ελεγκτές των οικονομικών καταστάσεων δεν θεωρούνται Ενδιάμεσοι, καθότι δεν παρέχουν βοήθεια, συνδρομή ή συμβουλές σχετικά με την κατάρτιση, τη διάθεση στην αγορά, την οργάνωση ή τη διαχείριση της εφαρμογής μιας δηλωτέας διασυνοριακής ρύθμισης. Το Διακριτικό Δ αφορά περισσότερο τις υπηρεσίες που εμπλέκουν τη χρήση «εντολοδόχος μέτοχος»/nominee shareholders, οι οποίες πρέπει να αξιολογούνται κατά πόσο πληρούν το Διακριτικό Δ. Αναφορικά με το Διακριτικό Δ.1, η χρήση «εντολοδόχων μετόχων»/nominee shareholders δεν θεωρείται ότι υπονομεύει την αποτελεσματικότητα για την υποχρέωση αναφοράς δυνάμει των νόμων για την εφαρμογή της νομοθεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή ισοδύναμων συμφωνιών σχετικά με την αυτόματη ανταλλαγή πληροφοριών επί χρηματοοικονομικών λογαριασμών (π.χ. CRS/DAC2). Το Διακριτικό Δ.2, αφορά κατά πόσο οι πραγματικοί δικαιούχοι μπορούν εύλογα να αναγνωριστούν από το Τμήμα Φορολογίας. Περιπτώσεις μη αναγνώρισης των πραγματικών δικαιούχων μέσω ρυθμίσεων είναι οι ακόλουθες: i.όταν καθίστανται μη αναγνωρίσιμοι μέσω της χρήσης εντολοδόχων μετόχων ή την άσκηση ελέγχου με τρόπο έμμεσο και όχι μέσω της άμεσης κυριότητας, και ii.όταν στις ρυθμίσεις συμμετέχουν δικαιοδοσίες όπου δεν υπάρχει απαίτηση διατήρησης πληροφοριών σχετικά με την πραγματική κυριότητα ή όπου δεν υπάρχει κανένας μηχανισμός για την απόκτηση της ή όπου δεν υπάρχουν υποχρεώσεις ή μηχανισμοί για τη δημοσιοποίηση αφενός των στοιχείων των πραγματικών δικαιούχων των μετοχών που κατέχουν οι εντολοδόχοι μέτοχοι ή για την ειδοποίηση αφετέρου της αρμόδιας αρχής για τυχόν αλλαγές στην κυριότητα ή στον έλεγχο μιας οντότητας ή των μετοχών της. Αν υπάρχουν άλλες διαθέσιμες πηγές προς το Τμήμα Φορολογίας πέραν των οικονομικών καταστάσεων για να αναγνωρίζουν τους πραγματικούς δικαιούχους, τότε ενδεχομένως να μην πληρείται το Διακριτικό Δ.2.

Το Διακριτικό Δ.2 ενεργοποιείται όταν με το αποτέλεσμα της ρύθμισης οι πραγματικοί δικαιούχοι δεν μπορούν να αναγνωριστούν από το Τμήμα Φορολογίας. Η πρόθεση δεν αποτελεί παράγοντα κατά πόσο μια ρύθμιση είναι δηλωτέα, όσο το γεγονός ότι η πληροφόρηση για τους πραγματικούς δικαιούχους δεν είναι προσβάσιμη στο Τμήμα Φορολογίας. Εάν δεν υπάρχει οποιαδήποτε πρόσβαση τότε η μη υποβολή πληροφοριών στο μητρώο πραγματικών δικαιούχων μπορεί πράγματι να καταστήσει τους πραγματικούς δικαιούχους μη αναγνωρίσιμους στο Τμήμα Φορολογίας και υπό την προϋπόθεση ότι πληρούνται τα άλλα συστατικά στοιχεία του Διακριτικού Δ2, τότε μια τέτοια ρύθμιση πρέπει να θεωρείται ως δηλωτέα.